Rüyamın Labirenti
Rüyamda bir labirentteydim
Gizemli bir yanı yoktu
Bu dünya ne kadarsa o kadar
Dönüyordum hep aynı yerde
İlk zamanlar ağlıyordum
Mutluluğunu yitirmiş
Yeni doğan her bebek gibi
Sonraları çevreme kulak vermeye başladım
İnsanların beni gözlediğini fark ettim
Böylece kendim hakkımda bir fikir edindim
Onlara benzemek için dönmeyi bırakmam gerekiyordu
Hiç söylemeseler de tüm varlıkların dizilişinin
Benimle uyumsuz olduğundan bunu anlamıştım
Ama yeri olamazdı insanın bir labirentte
Üstelik dönüp dolaşıp geliyordum hep aynı yere
Tekrarın acı verişi bir uyarandı devam için
Devam acı vericiydi
Acıysa değişimin isteğiydi
Yaşama baktığımda yerinde duruyordu
Güneş gibi doğup batıyordu hiç kımıldamadan
Evlerin duvarları yoktu
Televizyon seyredenler, konuşanlar, yemek yiyenler
Nasıl oluyorsa farkında olmadan yılların geçişi,
Hayat da öyle yaşanıyordu
Bir rüyadan uyanmak gibi
Ölüm geldiğinde seninle kalan
Başlangıçta neyse tekrar olan
Hala sözcüklere sığınan fani
Hala kendini düşünen aptal
Hepsi bu labirenteydi
Acı her nasılsa bunları bana göstermişti
Esir olanların onlar olduğunu
Bu uzun tekrarlarda bana anlatmıştı
Yolların bir aldatmacadan ibaret
Seçimlerin ise gerçek olduğunu
Böylece yıllarca bana gardiyanlık yapmış olan
Basit bir duvarı aştım
Batmakta olan güneş yabani otları
Kırmızıdan turuncuya boyamıştı
Yeni dünya göremeyeceğim kadar genişti
Ama sevmeyi yüreğimde hissedebiliyordum ki
Bu evrendi.
Tunay
Ana Sayfaya Gitmek İçin Tıklayın